இலக்கிய கோட்பாடு என்பது எதுவாக இருக்கிறது, அல்லது இருந்தது? ஏன் நமக்கு கோட்பாட்டைப் புரிந்து கொள்வது கடினமாக இருக்கிறது? நாம் எங்கே நிற்கிறோம் என்பதைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டுமானால் கோட்பாட்டை வெவ்வேறு சித்தாந்தங்களின் அருவ தொகுப்பாக நினைக்காமல், அதை உண்மையாகவே நிகழ்ந்த ஒன்றாக வாசிக்க வேண்டும்: அது தனக்கென்று ஒரு வரலாற்றுச் சித்திரத்தை விட்டுச் செல்லும் உயிர் சுழல். அதன் நினைவுகளும், அது தன்னைக் குறித்து பதிவு செய்துள்ள விவரணைகளும் அவ்வாறு வாசிக்கப்படலாம். அப்போது இலக்கியக் கோட்பாட்டின் வாழ்வும் மரணவாழ்வும் நிலையாய் நிற்கும் அடையாளக் குறிகளைக் கொண்டு புரிந்து கொள்ளப்பட முடியும்: முக்கியமான கலந்துரையாடல்களும் பிரசுரங்களும்; அவை தேசிய அளவில் பெற்ற வெவ்வேறு வகை வரவேற்பும்; தாக்கத்தை ஏற்படுத்திய அமைப்பு சார்ந்த வட்டங்களும். இப்படி செய்யும்போது, வடிவமின்றி மிதக்கும் சித்தாந்தங்களின் உலகம் நிஜ உலக மனிதர்கள், இடங்கள், நிகழ்வுகள் என்ற தொடர்பு எல்லைக்குள் சிக்கிக் கொள்கிறது. இப்படிப்பட்ட ஒரு விவரிப்பை முன்வைத்து இந்த பாடத் திட்டம் பரிந்துரைக்கப்படுகிறது.என்று துவங்குகிறது இந்த சுவையான கட்டுரை. கதை கவிதைகள் இலக்கியவாதிகளால் பேசப்பட்டாலும் நம்மைப் போன்ற பாமரர்களின் கண்களில் பட்டு வாயில் விழுந்து எழுந்திருக்காமல் தப்புவதில்லை. கோட்பாடுகளை மட்டும் ஏன் விட்டு வைக்க வேண்டும்? படித்துப் பாருங்கள்.
ஒரு மனிதனாகவும் எழுத்தாளனாகவும் என் வாழ்நாள் முழுதும் இது போன்ற எதுவும் எனக்கு நேர வாய்த்தத்தில்லை... நான் இனியும் முன் போலல்ல, இனி என்றும் முன் போல் இருக்கவும் இயலாது, நீ செய்தது, நீங்கள் அனைவரும் எனக்கு செய்த உதவிகள் என் வாழ்க்கையை மாற்றி விட்டன. நான் எப்போதும் என்னைக் கண்டிருந்த இடத்தில், இனியும் என்னைக் கண்ணுறப் போகிற இடத்தில், சுழன்று சுழன்று மீண்டும் விழுந்து எழும் என் வாழ்வில், இனியும் முழு இருளோ மௌனமோ இருக்காது
அன்றைக்கு புதன் கிழமை. நான் ஆறாவது கிரேட் படித்துக் கொண்டிருந்தேன். அப்பா அம்மாவிடம், "தயாராக இரு: நாம் சனிக்கிழமை ந்யூ ஜீலாண்ட் போகிறோம்," என்று சொல்வது என் காதில் விழுந்தது. நான் தயாரானேன். பள்ளி நூலகத்தில் ந்யூ ஜீலாண்ட் குறித்து இருப்பதையெல்லாம் படித்தேன். சனிக்கிழமை வந்தது. எதுவும் நடக்கவில்லை. அந்த திட்டம் பற்றி பேசப்படவேயில்லை, அன்றோ அதற்கடுத்த நாளோ
கோடை.
உமியாய் புழுதி வாரியிரைக்கிறது காற்று.
அனைத்துக்கும் வரிசையில் நிற்கிறோம்.
வயதாகியிருந்தாலென்ன, அனாதையாயிருந்தாலென்ன. பலமற்றவர்கள்
கோழிகளைப் போல் வேலிக்குள்.
எதையாவது செய்து கொண்டேயிரு. மாற்ற முடியாததை யோசிக்காதே.
குளிர் காலம்.
தரையின் பிளவுகளை ரேஷன் டின் மூடிகளால் மறைக்கிறோம்
மலைகளின் உயர்ந்தெழும் வெண் சுவரன்றி வேறில்லை கிழக்கில்
முள் வேலி.