உக்ரேனிய வாசகரை இழந்து விட்ட நிலையில் தற்போது மற்ற இரு தேசங்களையும் சேர்ந்த வாசகர்களுக்காக எழுத வேண்டியிருக்கிறது; ஆஸ்திரேலிய வாசக அன்பரின் மௌன சம்மதத்தைப் பெற்றதாக நினைத்துக் கொண்டு போட்ஸ்வானா தேசத்தைச் சேர்ந்த அன்பருக்காக ஆப்பிரிக்க விவகாரங்களை எழுதவிருக்கிறேன்,..
கென்யாவைச் சேர்ந்த வஞ்சிக்கு நியாச்சே என்ற பெண் ஜெஸ்டாட் தெரபிஸ்ட் எழுதியுள்ள சில விஷயங்கள் கவனிக்கத்தக்கன-
நான் வளர்ந்த கென்யாவில் ஒரு வானிலை நிகழ்வு ஏற்படுவதுண்டு. அதைக் குரங்குத் திருமணம் என்று அழைப்போம். இதைக் காட்சிப்படுத்திப் பாருங்கள்: கண்ணைக் கவரும் கதிரொளி, உருண்டு திரண்ட மேகங்கள், மெல்லிய தூறல் முதல் வானைப் பிளந்து கொட்டும் மழை, சில சமயங்களில் வானவில். இங்கிலாந்தில் இதை சன்ஷவர் என்று அழைப்பதாகக் கேள்விப்படுகிறேன். ஹ்ம்ம்ம்ம்ம்... என் "வாழ்கைக் கதையை" மெய்யாக நான் நினைக்கத் துவங்கும்போது என் உள்ளத்தில் இத்தகையே நிகழ்வே ஏற்படுகிறது. என்னால் வெயிலை உணர முடிந்தாலும் நான் நனைவதைத் தவிர்க்க முடிவதில்லை, வானவில்லின் முடிவில் உள்ள வண்ணங்கள் என் வாழ்வில் வரவே வராதோ என்ற எண்ணம் எழுவதைத் தவிர்க்க முடிவதில்லை.இதற்கும் இலக்கியத்துக்கும் நம் ப்ளாகுக்கும் என்ன சம்பந்தம் என்று நினைக்கும் அன்பர்கள் ஹெட்டரைப் படிக்க வேண்டும் என்று கேட்டுக் கொள்கிறேன்: புனைவின் வேர்கள் நினைவில்- நினைவின் வேர்கள் புனைவில்...
நான் அனுபவித்துத் தீர்ப்பதையும் முயன்றிருக்கிறேன், வைராக்கியத்தையும் முயன்றிருக்கிறேன், ஆன்மீக சுத்திகரிப்பையும் சாமியாடித் தீர்வையும் முயன்றிருக்கிறேன். என் வாழ்வை விவரிக்கும் வாக்கியங்களை மாற்றி எழுதும் முயற்சியில் நான் அவற்றை இன்னமும் ஆழ எழுதியிருக்கிறேன் என்பதை ஜெஸ்டாட் தெரபியின் நடைமுறை பயிற்சியின்போது அறிகையில் நான் அடைந்த ஆச்சரியத்தை நினைத்துப் பாருங்கள். நான் பெஸ்ஸர் (1970) என்பவர் எழுதிய "மாற்றத்தின் விடையிலிக் கோட்பாடு" என்ற ஆய்வுக்கட்டுரையைப் படிக்க நேர்ந்தது.
ஒரு நீண்ட கதையைச் சுருங்கச் சொல்வதானால், நான் நானாக எவ்வளவுக்கு இருக்கிறேனோ, அவ்வளவுக்கு என்னில் மாற்றம் ஏற்படுகிறது: புத்துயிர்ப்பும் இவ்வாறே நிகழ்கிறது; இதற்கு மாறாக, நான் எவ்வளவுக்கு மாற்றமடைய முயற்சிக்கிறேனோ, அவ்வளவுக்கு மாற்றம் கடினமாகிறது.
